Hvernig er meðferð framkvæmt?
Fyrir stenting ureter nota fullt sett af verkfærum. Miðpunkturinn í henni er upptekinn af stoðinu sjálfum. Lengd þess getur verið frá 12 til 39 cm og þvermál 1,5 til 6 mm. Til að framkvæma þvagræsingu, nota konur styttri lengd og þvermál, byggt á líffræðilegum eiginleikum uppbyggingar kynfærum.
Báðir endir þessarar búnaðar hafa ávalar ábendingar sem gerir stoðinni kleift að stíga inn í þvagblöðru og útilokar möguleika á flæði. Uppsetningarferlið er framkvæmt með hjálp smásjás og stjórnað af tölvubúnaði.
Hverjar eru hugsanlegar afleiðingar þess að þvagrásin sé stöðvuð?
Í sumum tilfellum, næstum strax eftir stentplástur, kvarta sjúklingar um sársaukafull þvaglát, oft hvetja, sem oft fylgja erfiðleikum við þvaglát.
Útlit blóði óhreininda í þvagi eftir þessa aðferð bendir til þess að slímhúðir þvagræsisins eða blöðrunnar sjálft hafi verið slasaður meðan á meðferðinni stóð. Þetta ástand krefst læknis íhlutunar og skipun bólgueyðandi lyfja.
Meðal hugsanlegra fylgikvilla stinga á þvagfærum skal nefna vesico-ureter bakflæði. Með slíku broti er andstæða útflæði í gegnum þvagblöðru frá þvagblöðru. Þess vegna eykst líkurnar á nýrnasjúkdómum, sem geta leitt til þroska nýrnahettna.
Með langvarandi þvagfærslu á þvagfærum er hægt að festa inn stoðinn og að lokum leiða til eyðingar stoðsins. Það er tengt við þá staðreynd að ekkert af núverandi tækjum í dag geti ekki staðist áhrif þvags á það.
Hvernig á að forðast fylgikvilla?
Næring fyrir stenting ureter felur í sér að taka þátt í mataræði plöntuafurða, mikið magn af vökva. Eins og hið síðarnefnda er best að nota venjulegt vatn, þar sem rúmmálið ætti að vera að minnsta kosti 2 lítrar.
Þannig mælum læknar að útiloka notkun salt- og reyktra vara.